«Ritus Romanae»: Presentación de Latín II Medio
El viernes 12 de julio durante la mañana, las alumnas de II Medio B y tres alumnos de II Medio D, representaron un rito fúnebre y un rito matrimonial de la antigua Roma, como actividad planificada en la asignatura de latín con las profesoras M. Soledad Betinyani G. y María Ignacia Ugarte P.
La presentación se presentó lengua latina, a excepción de una introducción al inicio y una explicación en el intermedio, que hizo Carolina Ibarra I. en castellano para los espectadores.
Los actores, que vestían trajes romanos, se involucraron seriamente en su papel y lograron un muy buen trabajo.
Ritus Matrimonialis
Ante Christianismum, in Roma, iuvenes, qui nuptias accipiunt, crepundia suua deo Lari dabant.
Femina sponsa, suos capillos cum velo arantiaco et cum corona florum operiebat. Obstetrix, representativa castitatis, sponsam ducebat, quod ostetrix, perfecta uxor erat et exemplum maximae virtutis.
Femina, quando cum suo viro in ara stabat, dicebat: “Ubi tu Gaius, ego, Gaia”.
Hoc matrimonium celebratur. Familia et amici cenam habebant, pueri “talasa”, clamabant; etiam pars ceremoniae erat raptio sponsae. Postquam, femina rursus cum suo marito iacebat et simul habitabant.
Quando adulterium, maritus aut sponsa, committebant, severi leges in Roma versus adulterium habebant. Maritus feminam adulteram occidere poterat. Pater sponsae adulterae quoque suam filiam assasinare poterat. Poena maritus adulterus diversus erat. Is fortem laborem faciebat et tertiam partem suae fortunae donare debebat.
Divortium non semper licitum erat. Populus romanus versum divortium cogitabant. Solum num is au ea adulterium fecerit, divortium legitimum erat.
Ritus Funebris
Cum Christianismo Ritus funebris diversus fuit, si hic ritus cum ante Christianismum comparatur. Cum Christianismo crematio non frequens erat. Opulenti et Pauperi romani hanc ceremoniam aliter celebrabant.
Populus romanus ante Christianismum in errantis animi credivit, ergo sepulchrum non habebat.
Ille cogitabant: Bona gens ad Campum Eliseum ierunt, sed normalis gens ad Campum Asfodelum. Tandem, mala gens ad Tartarum adveniebat.
Sepulcri christiani, autem, picturas defunctorum habebant cum imaginibus vitaerum defunctorum et quoque cum descriptionibus deorum romanorum. Ceterum, Epitaphia in sepulcris frequens mos erat.
Fabula romana de morte erat fabula Reginae Lucreciae: illa mala regina cum pauperis viris erat. Sartor humilis, qui cum ea laborabat, eam cum veneno mortali occidit.
In conclamatio, nomen defuncti dicitur, corpum removetur, vestitur et in atrio domi colocatur. Postquam, Defuncti vigilia et Pompa funebris celebrator.
Ver como galeria
